Debata

Maszty 5G mają negatywny wpływ na nasze zdrowie-debata online

1. Pole magnetyczne Ziemi chroni nas przed promieniowaniem kosmicznym.

2. Promieniowanie elektromagnetyczne jest szkodliwe dla zdrowia.

3. Hałas na przerwie nie jest jest szkodliwy dla zdrowia.

4. Dźwięki, których nie słyszymy są być szkodliwe.

5.Tablety i smartfony niszczą nasze oczy

O to katalog propozycji zadań i sformułowań, które pomogą Ci przygotować się i wystąpić w określonej roli.

Zobacz na czym polega Debata Oksfordzka

Przyjmij określoną rolę:

Ekspert

  • tym tematem interesuję się od dawna, traktuję jako hobby i dlatego pozwoliłem sobie na udział w dyskusji w roli eksperta
  • swoją tezę opieram na wiedzy zdobytej z ...
  • szanuję poglądy innych, ale proszę wysłuchać mojego
  • nie zgadzam się z tezą koleżanki….ponieważ mam inną wiedzę na ten temat, moje doświadczenie i moje źródła wiedzy mówią, że….
  • chciałby podkreślić, że moja relacja opiera się na wynikach badań, które zaczerpnąłem z
  • popieram tezę mojego kolegi i w uzupełnieniu dodam, że   

 

Moderator    

  • proponuję następujący porządek dyskusji: w pierwszej części wysłuchamy tez ekspertów następnie poproszę was o zabranie głosu i wyrażenie opinii na temat tego co zostało wysłuchane.
  •  każdy ekspert ma 2 minuty na swoją wypowiedź, będę pilnować czasu
  • mówi zawsze jedna osoba
  • proszę abyście słuchali siebie nawzajem i nie przerywali sobie
  • nie oceniamy poglądów-każdy ma prawo mieć swoje zdanie

 

Uczestnik

  • zgadzam się z moim przedmówcą, ponieważ….
  • nie zgadzam się z moim przedmówcą ponieważ….
  • mam odmienny pogląd w tej sprawie
  • chciałbym zwrócić uwagę wszystkich na to, że...
  • proszę o zapisanie tego wniosku.

 

 


Jeżeli jesteś ekspertem:

1.poszukaj materiałów poświęconych problematyce Waszej dyskusji

2.zaznacz najważniejsze punkty

3.porozmawiaj ze swoimi kolegami, ustalcie kolejność, kto będzie 

Kolejność jest ważna: Zaczyna Ekspert Propozycji, kolejny to Ekspert opozycji i tak po kolei: II Mówca propozycji, II Mówca Opozycji.

1 .Ekspert propozycji: Mówca otwierający debatę. Jego zadaniem jest zdefiniowanie tematu. Powinien się on odnieść do tezy, definiując wszystkie zawarte w niej niejasne sformułowania. Następnie powinien on przedstawić trzy (maksymalnie cztery) główne argumenty swojej strony, częściowo je uzasadniając. Jego rola nie jest zbyt trudna, jednak bardzo ważna, gdyż wszyscy następni mówcy, zarówno po stronie Propozycji, jak i Opozycji, muszą się odnosić do zdefiniowanej przez niego tezy.

II Mówca: Jego zadaniem jest rozwinięcie argumentów pierw­szego mówcy. Może się on bardzo krótko odnieść do argu­mentów Opozycji, jednak nie to jest jego głównym zadaniem. Powinien on rozwinąć uzasadnienie argumentów pierwszego mówcy oraz dodać własne (maksymalnie trzy) nowe argumen­ty wiążące się z tamtymi. Ma on na swoje wystąpienie cztery minuty. Rola ta także nie należy do trudnych.

III Mówca  Powinien on zbijać argumenty drugiej strony. Własnych nowych argumentów nie powinien przedstawiać w ogóle lub w ostateczności. Powinien się on natomiast odnieść do wszystkich argumentów przeciwników i w miarę możliwości obalić je lub wykazać brak ich związku z omawianym zagad­nieniem. Jest to zdecy­dowanie najtrudniejsza rola w debacie wymagająca ciągłego wsłuchiwania się w argumenty przeciwników oraz dynamicznej ich analizy.

IV Mówca: Podsumowuje on argumenty swojej strony. Może on, ale bardzo krótko, odnieść się do poprzedniego wystąpienia przeciwnika. Jeżeli poprzedni mówca po jego stronie nie spełnił należycie swojej funkcji, powinien on także krótko odnieść się do argumentów przeciwników. Jego zasadniczym zadaniem jest jednak powtórzenie i utrwalenie najważniejszych argumentów przytaczanych przez daną stronę i uzasadnienie ich znaczenia. Nie powinien on przytaczać żadnych nowych argumentów. Rola ta nie należy do trudnych, jednak jest bardzo ważna, gdyż to właśnie wystąpienie tego mówcy najbardziej zapada w pamięć słuchaczy. Mówca ma cztery minuty.

2. Ekspert opozycji :Jego zadaniem jest odniesienie się do definicji tezy strony przeciwnej i przed­stawienie własnego jej rozumienia, przy czym nie może to być krańcowo inna definicja, lecz co najwyżej własny stosunek do tezy w ramach przedstawionego przez Propozycję znaczenia. Mówca powinien następnie przedstawić trzy (maksymalnie cztery) główne kontrargumenty wobec tezy i uzasadnić je. Jego rola również nie jest trudna, jednak wyznacza on całą dalszą strate­gię swojej strony.

II Mówca podobnie jak w grupie propozycji.

III Mówca podobnie jak w grupie Propozycji

IV Mówca: Podobnie jak IV mówca po stronie Propozycji. Dodatkowym atutem, który mówca powinien wykorzystać jest to, że zamyka on główną część debaty i do niego należy ostatni głos.


Poczytajcie o błędach.

 

Błędy najczę­ściej popeł­niane w odnie­sie­niu do tre­ści: 

  • nie­ja­sna lub błędna defi­ni­cja;
  • para­fra­zo­wa­nie tematu zamiast udo­wad­nia­nie go;
  • przed­sta­wia­nie opi­nii zamiast dowo­dów;
  • zmiana tematu w trak­cie debaty;
  • uży­wa­nie argu­mentów nie­po­wią­za­nych z tezą;
  • popeł­nia­nie błę­dów w argu­men­ta­cji;
  • myle­nie zna­cze­nia słów;
  • zbyt czę­ste cytaty;
  • dowody nie­traf­nie dobrane do argu­mentów;
  • brak repliki na argu­ment prze­ciw­nika;
  • uży­cie błęd­nego argu­mentu do oba­le­nia zasad­nego argu­mentu prze­ciw­nika;
  • wyko­rzy­sta­nie zbyt małej ilo­ści danych; dane pocho­dzące z nie­wia­ry­god­nych źró­deł;
  • brak logicz­nego wyni­ka­nia mię­dzy zało­że­niem a wnio­skiem;
  • opi­nia zamiast argu­mentu;
  • argu­ment try­wialny w kon­tek­ście debaty.

Błędy najczę­ściej popeł­niane w odnie­sie­niu do formy: 

  • nie­lo­giczne roz­wi­nię­cie linii argu­mentowania;
  • nie­wy­peł­nie­nie przy­dzie­lo­nych zadań;
  • brak pod­sta­wo­wych ele­men­tów wystą­pie­nia;
  • nie prze­strze­ga­nie limitu czasu.
  • Błędy najczę­ściej popeł­niane w odnie­sie­niu do pre­zen­ta­cji: 
  • błędy języ­kowe;
  • nie­ja­sny prze­kaz;
  • mono­tonny spo­sób mówie­nia;
  • nadmierna lub nie­spójna gesty­ku­la­cja;
  • nie­dbała postawa;
  • zbyt ciche lub zbyt gło­śne ope­ro­wa­nie gło­sem.

Różne rodzaje błę­dów w argu­men­ta­cji

Argu­ment ad homi­nem – argu­ment skie­ro­wany jest prze­ciwko oso­bie, a nie temu, co ona mówi.

Przy­kład:

Nie ma Pan racji, podob­nie jak wszy­scy ucznio­wie.

Błąd argu­mentowania z auto­ry­tetu – uży­cie na potwier­dze­nie jakiejś tezy tylko opi­nii eks­perta.

Przy­kład:

Za sto lat grozi nam prze­lud­nie­nie, gdyż tak twier­dzi dr Kowal­ski z Sopoc­kiej Szkoły Wyżsej.

Argu­mentowanie z ogól­nej opi­nii – uży­cie ogól­nej, obie­go­wej opi­nii na potwier­dze­nie tezy.

Przy­kład:

Nie da się ni­gdy nie ude­rzyć dziecka. Przy­znają to wszy­scy rodzice.

Argu­ment oparty na tra­dy­cji – stwier­dze­nie, że dany pogląd jest słuszny, ponie­waż tak było od lat.

Przy­kład:

Wybory do Samo­rządu Uczniow­skiego powinny odby­wać się w maju, ponie­waż tak było zawsze.

Argu­ment ad igno­ran­tiam – odwo­łuje się do nie­wie­dzy dys­ku­tan­tów. Za jego pomocą możemy udo­wod­nić, że dane twier­dze­nie jest praw­dziwe, ponie­waż nie ist­nieją żadne racje, które mogłyby je oba­lić.

Przy­kład:

Bóg ist­nieje, bo nie ma żad­nych dowo­dów na to, żeby było ina­czej.

Argu­ment oparty na pochop­nych wnio­skach – prze­ko­na­nie o słusz­no­ści tezy na pod­sta­wie jed­nego dowodu.

Przy­kład:

Tylko w dwóch kra­jach na świe­cie wpro­wa­dzono poda­tek liniowy, nie może być to więc dobre roz­wią­za­nie.

Argu­ment dicto dim­pli­ci­ter – doko­ny­wa­nie nadmier­nych uogól­nień; brak dokład­nego spre­cy­zo­wa­nia uogól­nie­nia.

Przy­kład:

Trzeba pić mleko, bo mleko jest zdrowe.

Błąd kom­po­zy­cji – zało­że­nie, że jeśli coś jest praw­dziwe dla pew­nej czę­ści, to musi być rów­nież praw­dziwe dla cało­ści.

Przy­kład:

Poziom naucza­nia w tym gim­na­zjum jest opła­kany. Tak jest ze wszyst­kimi pań­stwo­wymi szko­łami w naszym mie­ście.

Błąd podziału – zało­że­nie, że jeśli coś jest praw­dziwe dla cało­ści, musi być rów­nież praw­dziwe dla jej czę­ści.

Przy­kład:

Kibice są wan­da­lami; Krzy­siek jest kibi­cem, więc z pew­no­ścią jest prze­stępcą.

Argu­ment post hoc – znaj­do­wa­nie związ­ków przy­czy­nowo-skut­ko­wych tam gdzie one w rze­czy­wi­sto­ści nie zacho­dzą.

Przy­kład:

Za każ­dym razem, gdy jedziemy w góry, pogoda się psuje; z całą pew­no­ścią przy­wo­zimy ze sobą deszcz.

Fał­szywa ana­lo­gia – porów­ny­wa­nie ze sobą zja­wisk, które są do sie­bie podobne tylko pod pew­nymi wzglę­dami.

Przy­kład:

Zarówno akto­rzy, jak i zawo­dowi poli­tycy, wystę­pują publicz­nie, wygła­sza­jąc mowy. Akto­rzy muszą się jed­nak uczyć swo­jego tek­stu na pamięć, lecz poli­tycy mogą korzy­stać z kar­tek, ekra­nów. Oni rów­nież powinni wygła­szać swoje prze­mó­wie­nia z pamięci.

Błąd non sequ­itur – nie­zgod­ność pomię­dzy prze­słan­kami danego argu­mentu a jego wnio­skiem.

Przy­kład:

Kinga mówi dosko­nale po fran­cu­sku. Jego rodzice muszą być bogaci, bo na pewno wysy­łali ją na pry­watne lek­cje tego języka.

Argu­ment ad mise­ri­cor­diam (odwo­łu­jący się do lito­ści) – dys­ku­tant porzuca wła­ściwy spór, sta­ra­jąc się odwo­łać do naszych uczuć. W ten spo­sób chce wywrzeć na nas pre­sję do zmiany prze­ko­nań.

Przy­kład:

Należy podnieść podatki i roz­dać pie­nią­dze bied­nym, bo ina­czej ich dzieci będą gło­do­wać.

Argu­ment ad per­so­nam – dys­ku­tant porzuca wła­ściwy spór i zaczyna opi­sy­wać fak­tyczne lub rze­kome cechy swego prze­ciw­nika. Dodat­kowo obra­ża­nie opo­nenta ma na celu wypro­wa­dze­nie go z rów­no­wagi, tak by utrud­nić mu ade­kwatne reago­wa­nie na przed­sta­wiane argu­menty.

Przy­kład:

Jak może Pan wypo­wia­dać się na temat stanu wojen­nego? Prze­cież miał pan wtedy 5 lat!

Download
szablon+Ploya (7).pdf
Adobe Acrobat Document 69.7 KB
Download
mapa kaczka.png
Portable Network Image Format 83.0 KB

Angry Birds uczą fizyki-wykonaj super projekt